In dit hotel is het goed toeven na een lange mars voor vrouwenkiesrecht

Koffiehuis

Adolf Wilhelm Krasnapolsky werkt als kleermaker bij het Amsterdamse warenhuis de Winkel van Sinkel. In zijn vrije tijd komt hij graag bij het Poolsche Koffiehuis in de Warmoesstraat. Als hij dat rond 1866 kan overnemen, hapt hij meteen toe. Al snel hij koopt ook naastgelegen pandjes op. Het café – mét biljartzaal en biertuin – wordt al snel een geliefde ontmoetingsplaats en bij mooi weer worden de deuren naar de zomertuin geopend. Het eten is er goed en de vraag is zo groot, dat Krasnapolsky zijn eigen slachthuis in de achtertuin heeft. Maar hij droomt van een locatie op de Dam.

Eindelijk: de Dam 

Een hotel wordt Krasnapolsky pas als hij voor de wereldtentoonstelling van 1883 zijn zaak uitbouwt met een hotelvleugel, voorzien van de laatste snufjes. En zijn droom? Die komt pas uit als hij er zelf niet meer is. In 1950 koopt het hotel het bedrijf van de buurman en is er eindelijk een adres op de Dam.

Na een grote verbouwing opent in 1880 de wintertuin. Een enorme serre met glazen overkapping. De chique tuin staat vol met tropische planten en aan het plafond hangen meer dan duizend Edison gloeilampen. Het wordt al snel ‘het wonder van de eeuw’ genoemd en men fluistert dat Gerard Philips hier zijn inspiratie opdoet om een gloeilampenfabriek te beginnen.

Er wordt ook gedanst in het Krasnapolsky. Dat doet het nodige stof opwaaien