Als je een gesprek met Marguerite Soeteman-Reijnen zou moeten typeren, dan komt ‘een schot confetti’ het dichtst in de buurt. Ze spreekt met passie over alles wat haar bezig houdt. Topvrouwen, verzekeringen, COVID-19, politiek leiderschap, klassieke auto’s… eh, auto’s?
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Soeteman-Reijnen pas na anderhalf uur haar smartphone tevoorschijn haalt om een filmpje te laten zien dat werd gemaakt op de dag dat ze haar tweede klassieke auto kocht. Ze scrollt door de videobestanden en even later wordt het rode gevaarte zichtbaar. Nu nog even het volume omhoog: twaalf cilinders brullen. Als het gas wordt losgelaten, hoor je de bestuurder vragen waar de handrem zit.
'Dat ben ik dus. Helemaal. De meeste mensen zijn nieuwsgierig naar het vermogen of de topsnelheid, maar ik wil eerst weten hoe ik ervoor kan zorgen dat 'ie niet wegrolt zodra ik uitstap. Als een echte verzekeraar probeer ik erachter te komen wat de risico’s zijn en hoe ik die uit de weg kan gaan.'
Wie is Marguerite Soeteman-Reijnen?Geboren op 21 augustus 1966 in Eindhoven. Besloot na één jaar Nijenrode te switchen naar een rechtenstudie aan de Erasmus Universiteit. Tijdens haar studietijd had ze een bijbaantje bij Bloemers & Co Herverzekering. Ze kreeg er een vaste baan aangeboden en is al die tijd bij het bedrijf – in 1997 overgenomen door Aon – blijven werken. Haar cv is indrukwekkend. Een kleine greep: Chairman Executive Board van Aon Holdings, Global CMO van Aon Inpoint, bestuurslid van de American Chamber of Commerce, commissaris bij NautaDutilh, lid van de Harvard Business School Alumni Board en voorzitter van de Raad van Advies van SER Topvrouwen.
In de New Female Leaders-podcast benadrukt u het belang van zelfkennis.
'En dan wil jij weten hoe goed ik mezelf ken zeker? Heel goed, met al mijn voors en tegens. Ik kan héél gepassioneerd zijn, heb snel een oplossing klaar, wil iedereen meenemen op mijn pad, maar verloor in mijn enthousiasme wel eens een paar mensen omdat ik er op zo’n moment niet altijd bij stilstond dat zij zelf ook een pad te gaan hebben. Dan moest ik mezelf even toespreken: het leiderschap is iets wat je gegeven wordt; niet iets wat je zelf kunt nemen. Overigens wil ik ook altijd blijven leren – hoe kan ik dingen verbeteren? – en ben ik enorm nieuwsgierig naar alles wat er komen gaat.'
Life is a box of chocolates, you never know what you’re gonna get.
‘Mooie uitspraak uit de film Forest Gump. Die haal ik graag aan. En om die vergelijking door te trekken: ik vind het heerlijk om verrast te worden en hou dus het meest van de bonbons waarvan je nog geen idee hebt wat er in zit. Soms zijn ze eerst een beetje bitter, maar dan uiteindelijk toch zoet. Bittersweet, zoals de Engelsen zeggen. Ik geloof in highs en lows, zoals een hartslag gaat, omhoog en omlaag. Als je alleen maar hoogtepunten kent, wordt het leven saai.’
U staat te boek als een doorzetter. Is dat een karakterkwestie of een familietrekje?
'Dat ligt ook zéker aan mijn opvoeding. Ik ben de oudste van vier. We zaten met z’n zessen aan tafel, altijd volop in discussie. Ik heb een moeder die de krant beter leest dan ik; ze zorgde ervoor dat we interesse kregen in de wereld om ons heen. Er was muziek in huis, we bezochten musea, maar er werd ook fanatiek gehockeyd door ons allemaal.'
Dus ook een bepaald sociaal milieu. Beetje kak, als ik het zeggen mag.
'Haha ja hoor, dat mag je zeggen. Daar moet ik wel iets bij vertellen. Mijn ouders komen allebei uit grote Noord-Limburgse gezinnen. Ze hebben allebei op jonge leeftijd tijdens en kort na de Tweede Wereldoorlog een ouder verloren. Dus, als je het hebt over doorzettingsvermogen… Mijn vader wilde niet in het boerenbedrijf gaan werken en ging werktuigbouwkunde studeren in Eindhoven. Mijn moeder werd onderwijzeres. Wees zelfstandig, wees onafhankelijk. Dat was de boodschap. En tegelijkertijd leerden ze ons met een open blik naar buiten te treden. Een van de gulden regels was: Wie goed doet, goed ontmoet.'