Sierlijke witte jurk, keurig gekapt, corsage opgespeld. Wat moet een dame tussen vierentwintig stoere, besnorde zeebonken? Het antwoord is verrassend romantisch. Ze is op huwelijksreis. Reder Johannes Wijsmuller heeft eindelijk toestemming van zijn schoonvader om zijn grote liefde Lea te huwen. Hij heeft een vast inkomen en kan zijn bruid een goede toekomst bieden. De huwelijksreis start met het uitbrengen van het schip ‘Hoofdinspecteur Zeeman’, een reis van Amsterdam naar Soerabaya.
Ondernemen zit Wijsmuller al vroeg in het bloed. Zijn grote wens is om meer van de wereld te zien. Daarom loopt hij als elfjarig kereltje van huis weg en monstert aan als dekjongen op de veerboot Enkhuizen-Stavoren. Hij blijft nog jaren als zeeman werken, maar wil dit niet meer als ondergeschikte. In 1906 – Johannes is dan 30 jaar oud – heeft hij zijn eerste contract binnen: het vervoeren van een sleepboot van Rotterdam naar Argentinië. Voor scheepswerven is het niet altijd gemakkelijk om betrouwbare zeelui te vinden die hun schepen kunnen transporteren, maar Johannes lukt dat wel. Hij heeft veel ervaring en contacten en heeft binnen de kortste keren een deskundige, tijdelijke bemanning bij elkaar. De reis verloopt soepel, de opdrachtgever is tevreden en de basis voor het bedrijf is gelegd.
Schrijver Jan den Hartog werkt vlak voor de Duitse inval in 1940 tijdelijk bij Wijsmuller in de sleepvaart. Als de boot door de bezetter wordt buitgemaakt komt hij werkloos thuis te zitten. Geïnspireerd door de rederij en zijn werk op zee schrijft hij de roman Hollands Glorie, een boek over de sleepvaart dat later ook wordt verfilmd.
