'Ik denk altijd: Is er iemand dood?'

Bedrijf: Epitaph Records
Aantal medewerkers: Tien
Leidt jaarlijks: Vier stagiairs op

In de muziekwereld scheelt het als je niet snel starstruck bent. Als stagiair bij punkrocklabel Epitaph kan het zomaar zijn dat oprichter en Bad Religion-gitarist Brett Gurewitz opeens voor je neus staat, of een andere grote Amerikaanse band. ‘Ik merkte al snel dat bands ons gewoon als familie zien’, zegt Jasmijn Gerritsen, student music management aan de HKU. ‘Ik hou heel erg van muziek, maar dat hele fan-zijn heb ik niet zo.’ Het kantoor van Epitaph – op kruipafstand van Paradiso en de Melkweg – staat vol met gitaren en versterkers, foto’s van concerten aan de muren. De liefde voor muziek zit erin bij elke werknemer, zegt promotie-manager Chantal Neeten, die al zeventien jaar bij Epitaph werkt. Ze studeerde eigenlijk Theaterwetenschappen, maar toen Neeten op Lowlands in 1997 een standje met daar achter drie stoere vrouwen van het muzieklabel tegenkwam, wist ze dat ze dáár wilde werken. Ook voor Gerritsen was de keus voor Epitaph heel bewust, niet alleen omdat ze van ‘hardere’ muziek houdt. ‘Een hoop muzieklabels hebben grote teams en kunnen intimiderend zijn,’ zegt Gerritsen, die uit meerdere stageplekken kon kiezen. ‘Bij Epitaph is dit anders, ik kan hier op een fijne manier veel kennis opdoen en word als gelijke behandeld.’ Regelmatig spelen bands die getekend hebben bij Epitaph in Nederland. Ook Gerritsen gaat dan mee, al speelt het grootste deel van het werk zich af achter de computer – gelukkig staat de muziek de hele dag aan. ‘Van elke band hou ik een dossier bij met wat over hen geschreven wordt in elk Europees land’, zegt Gerritsen. Ook houdt ze contact met bands en hun management. ‘Niet elke stagiair kan dat meteen’, zegt Neeten. ‘Soms voelen ze niet aan welke toon hun mail heeft. Maar Jasmijn kon dat vanaf dag één al perfect.’ Halverwege de stageperiode gaat het hele team naar Groezrock, waar veertien bands van Epitaph staan. Goede test voor het stressniveau van Gerritsen. Neeten lacht. ‘In het begin kon ik ook heel erg in de stress raken op zo’n festival. Nu niet meer. Loopt het niet zoals gepland, dan denk ik altijd: is er iemand dood? Nee? Prima, dan proberen we het op een andere manier.’