Allebei een boekhandel

Robbert is de impulsieve van de twee, Michiel de meer bedachtzame. De broers Van Atten drijven ieder hun eigen boekhandel. ‘Kritiek houdt ons bij de les.’

Naam:		Boekhandel van Atten
Activiteit:		Verkoop boeken en kantoorartikelen
Vestigingsplaats:		Berkel en Rodenrijs, Pijnacker
Aantal medewerkers:		Veertien
Opgericht:		1961
Eigenaren:		Robbert en Michiel van Atten

Michiel van Atten (31)
‘Vroeger was er best wel eens trammelant. Meestal trok ik dan aan het kortste eind. Robbert hoefde bij een vechtpartijtje maar bovenop me te liggen en ik had niks meer te vertellen. Tegenwoordig gaat het supergoed. We kunnen alles tegen elkaar zeggen. We durven ook kritisch te zijn, elkaar te vertellen dat iets beter anders kan. Dat houdt ons bij de les.’

‘Tijdens een stage bij een bedrijf op Kanaaleiland Jersey ontdekte ik dat werken voor een groot bedrijf het voor mij toch niet was. Ik had het gevoel dat ik er mijn stempel niet op kon drukken. Robbert werkte al langer in de boekhandel. Toen mijn vader me na mijn studie vroeg of ik ook in de zaak wilde, hoefde ik daarover niet lang na te denken. Het voelde heel natuurlijk. Al was het alleen maar omdat ik in mijn studietijd ook al in de zaak had gestaan.’

‘Robbert is een echte netwerker. Hij kent veel mensen en zit ook in allerlei netwerkclubs. Van mij hoeft dat niet zo. Dat betekent niet dat ik er niets mee heb. Als de Ronde Tafel bijvoorbeeld een speciale avond organiseert, ben ik als het even kan van de partij. En dan vind ik het ook wel weer leuk.’

‘Robbert is impulsiever. En hij heeft meer lef. Hij koopt regelmatig artikelen in waarvan ik me afvraag of hij die ooit nog weet te slijten. Maar het lukt hem elke keer weer. Hij heeft er duidelijk gevoel voor. Hij is ook een doorbijter. Dat merk je in alles. Zoals bij het sporten. Hij heeft niet echt de bouw van een hardloper, maar hij kan het vreselijk lang volhouden. Zakelijk werkt het bij hem net zo. Als hij ergens voor gaat, zorgt hij dat het hem ook lukt.’

‘We leggen de lat hoog. Daar is niets mis mee. Maar we moeten het wel kunnen waarmaken. Een vriend van mij heeft een burn-out gehad. Soms vraag ik me af of mij dat ook zou kunnen overkomen. Ik probeer in elk geval voldoende te ontspannen. Vanavond voetbal ik weer met mijn vriendenteam. We spelen een serieus potje, maar zonder competitieverplichtingen. En na afloop van de wedstrijd is er altijd wel ruimte voor een biertje.’

Robbert van Atten (36)
‘Ik werkte tijdens m’n studie al regelmatig in de zaak. Vrienden van me verdienden een centje bij in de tuin. Ze werkten van 6 tot 10. De rest van de dag waren ze vrij, terwijl ik van 9 tot 6 moest werken. Toen ik m’n vader vertelde dat het werk in de tuin mij wel wat leek, zei hij: ‘Moet je doen!’ Ik kwam er snel van terug. Het werk in de boekhandel vond ik veel te leuk.’

‘Ik kreeg de verantwoordelijkheid over de zaak op een moment dat het heel goed ging met de economie. Het dorp groeide snel. En we konden meeliften op de hype rond Diddl (stripfiguur; red.). De omzet schoot omhoog. Ik had het idee dat ik wel wist hoe het spelletje werkte, dacht dat ik het helemaal in mijn vingers had. Ik voelde mezelf echt de gevierde ondernemer. Maar nu is het pas echt een uitdaging om er wat van te maken.’

‘We schelen vijf jaar. Vroeger merkte je dat wel. Nu niet meer. We maken gebruik van elkaars kracht. Als ik bijvoorbeeld twijfel over het aanbod van een vertegenwoordiger, stuur ik ‘m eerst nog even langs Michiel. Hij zoekt dan wel uit of het wat voor ons is. Want ik zou in zo’n geval zomaar kunnen zeggen: ‘Probeer het maar’ en vervolgens zit ik met een halve winkel vol spullen waar je weinig mee kunt.’

‘Ik ben van de bevliegingen. Ik merk dat bij het sporten. Ik kan helemaal gaan voor zoiets als een marathon, maar daarna stop ik er net zo gemakkelijk weer mee. En dan vliegen de kilo’s die ik kwijt was er ook razendsnel weer aan. Zakelijk gaat het net zo. Als iets het naar mijn idee toch niet is, haak ik gemakkelijk af. Michiel niet: als hij ergens voor kiest, gaat hij er ook helemaal voor.’

‘Toen ik begon, leek het me wel wat om hier in de regio meer boekhandels te openen. Ik had een formuleachtige aanpak voor ogen. Maar nog voordat Michiel in de zaak kwam, was ik daar al op teruggekomen. We staan nu zelf in de winkel. En we merken dat onze klanten dat waarderen. Maar dat lukt je niet als je meer zaken hebt. Gelukkig zien we ook binnen de bestaande winkels nog kansen. Die gaan we eerst maar eens pakken. En daarna zien we wel weer verder.’