Broer en zus Gjalt en Jante de Vries, twee van een drieling, hebben het prachtige landgoed Groot Warnsborn van hun ouders overgenomen. Nu geven ze zelf richting aan de plek waar ze opgroeiden en werkten als kinderen. Maar het had ook heel anders kunnen lopen…
Jante de Vries (29)
‘Alle vier de kinderen hebben de hotelschool gedaan, maar een modellenbureau ontdekte mij en m’n ééneiige zus Doete op Hyves. Zo werkte ik jarenlang als model en stylist in Amsterdam met bekende namen als Marco Borsato en Chantal Janzen. Spannend natuurlijk, maar dan kreeg ik weer van een BN’er een appje met ‘schat, kom je even m’n schoenen langsbrengen’. Zo praat ik alleen tegen m’n beste vrienden. Ik zocht meer echtheid in de mensen. En als model is altijd je neus te groot of je buik te dik. Ik kijk juist naar iemands innerlijk.’
‘Chef-kok Sergio Herman kwam op mijn pad en hij vroeg mij voor hem te gaan werken. Zo ben ik toch weer de horeca ingegaan, een plek waar volgens mij meer authentieke mensen werken. Ik kwam vervolgens bij mijn ouders terecht, omdat het stel dat de bruiloften in onze Orangerie organiseerde, vrij plotseling iets anders ging doen. Mijn ouders vroegen of dat niet iets voor mij was, omdat ik perfectionistisch en super enthousiast ben. Deze job past inderdaad echt bij mij. Bruidsparen sturen me jaren later nog steeds bedankkaartjes of geboortekaartjes. Ze komen zelfs hier hun baby showen. Dat is de puurheid in het vak die ik zocht.’
‘Gjalt kan beter loslaten’
‘Als kinderen werkten we hier ook al. Mijn zusje en ik in de house keeping. Fantastisch was het, zaterdags korfbal op het hoogste landelijke niveau en zondagochtend, hoe brak je ook was, moest je werken. Op m’n 21ste ben ik hier weer begonnen en nu staan Gjalt en ik samen aan het roer. Hij is iets gereserveerder, ik ben altijd open en opgewekt. Dat hoor ik ook van anderen. Het verschil tussen ons is dat ik heel geordend ben en precies ben. Misschien moet ik af en toe meer loslaten, net als Gjalt, en meegaan met de flow, vertrouwen dat het goed komt.’
‘Onze oudste broer Wiebe kon ook mededirecteur worden, maar hij wilde geen drie kapiteins op een schip. Dat begrijp ik wel, vroeger al als Gjalt en ik ‘groen’ kozen, koos hij ‘rood’. Gjalt en ik voelen elkaar als tweeling perfect aan. Je hoeft elkaar maar aan te kijken en we weten genoeg. Ik geloof echt in die speciale band tussen twee-, of eigenlijk drielingen.’
