Als jongen van vijf jaar wist hij al: ik wil de baas van Brabantia worden. Net als zijn overgrootvader, opa, oom en vader vóór hem. ‘Zeven vinkjes? Ik heb er honderd. Daar hoef ik me toch niet voor te schamen?’
De ‘eindbaas’ van Brabantia, zoals Tijn van Elderen zichzelf noemt, staat al in alle rust in zijn eentje te wachten – ondanks dat ik een paar minuten eerder ben op deze vroege ochtendafspraak. Hij heeft er dan al een halve dag op zitten. Elke morgen rond 5:30 uur begint hij met sporten of meditatie – alle twee met hetzelfde resultaat. ‘De geest staat nooit stil’, zegt hij. Door te fitnessen of hardlopen komt er rust in mijn hoofd. Daar haal ik mijn creativiteit en energie uit voor de dag.’
Lopend door de Brabantia-gangen, vertelt hij overal een verhaal bij. ‘Die lampen? Gemaakt van oude cd’s. Deze wand is van oude legeruniformen, die stoelen van plastic afval.’ In de showroom toont hij een van de nieuwste aanwinsten: een kledingstoombord. Overal glimmen de overbekende Brabantia-spullen: een strijkplank, pedaalemmer, droogrek, kurkentrekker, spatel.
Meneer Van Elderen, doet u thuis ook huishoudelijke klusjes?
‘Ik heb vanmorgen dit shirt staan strijken. Speciaal voor dit interview.’
Zelf?
‘Ja! Tuurlijk. Grappig dat niemand dat gelooft. Ik ben thuis degene die de afwasmachine inruimt. Ik doe alle klusjes buiten het huis. Ik participéér.’
De jongensachtige ceo is professioneel, de woorden komen in rap tempo uit zijn mond – soms fel en met een hint van ongeduld. De zinnen duidelijk en direct, gewogen, niet te lang, niet te kort. Af en toe een brullende lach. Hij vertelt in anekdotes, wijze lessen, in passages uit boeken die hij leest.
Lang geleden had hij eigenlijk met zichzelf afgesproken dit soort persoonlijke interviews niet te doen. ‘U zult het misschien niet zeggen, maar ik ben een introvert persoon. Die haalt alle energie bij zichzelf vandaan en vindt het lastig die energie te delen.’
Waarom dan toch dit interview?
‘Brabantia is een familiebedrijf, uit Brabant, met een fabriek in België. Dat is bescheidenheid, op bescheidenheid, op bescheidenheid. Flauwekul. Als je ergens goed in bent, moet je niet wachten tot ánderen dat zeggen. Dan moet je het zelf laten zien en vertellen. Alleen zo krijg je mensen mee en kun je ze aan je binden.’
Wie is Tijn van Elderen?De ceo van Brabantia is in 1970 geboren in Eindhoven, en opgegroeid in het Brabantse Walik. Hij studeerde Bedrijfskunde in Rotterdam, liep stage bij Unilever in Thailand, en werkte als marketing manager bij Diageo (het bedrijf achter Johnny Walker) in Duitsland en Zweden. Op zijn 29ste ging hij aan de slag bij Brabantia, als area manager North & South America. In 2012 werd hij, als vierde generatie, ‘eindbaas’ bij Brabantia. Twee jaar geleden nam Brabantia het Spaanse Lékué over. Hij is getrouwd en heeft 3 kinderen (en een hond). Van Elderen is ‘redelijk vloeiend’ in de Spaanse taal. In zijn vrije tijd doet hij aan fitness, (hard)lopen, skiën en mediteren.
Waar bent u goed in?
‘Praten en fikkie stoken. Ik vind het leuk om aan te jagen. Een beetje te provoceren.’
Bij zijn aantreden in 2012 is alles binnen Brabantia op de schop gegaan. ‘We maakten kwaliteitsspullen, maar het was ook een beetje saai geworden.’ Het merk zette koers van ‘degelijk’ (denk: oranje blikken broodtrommels) naar ‘design’ (denk: taupe afvalemmers op sierlijke pootjes). ‘De consument kreeg een plek bij ons aan de directietafel.’ Ook werd zwaar ingezet op online verkoop en op duurzaamheid.
Die koerswijziging is niet alleen door hemzelf bepaald, benadrukt hij. ‘Het is nooit één ding, het is mijn idee met jouw idee met mijn idee. Een samenspel. Daarom is interactie met mensen zo verrekte belangrijk en de belangrijkheid van mijn rol als ceo zo relatief.’
Van Elderen haalt managementgoeroe Stephen Covey aan: ‘Je komt er gaandeweg in je leven achter dat wederzijdse afhankelijkheid mooier en impactvoller is dan alles wat je in je eentje kan bereiken.’
Houthi’s
Het zijn rare tijden, zegt de ceo. In de dertien jaar dat hij aan het roer staat, ziet hij de ene crisis de andere opvolgen. De financiële crisis, Brexit, Covid. De oorlog in Oekraïne, Gaza. Stijgende materiaalkosten, het dalend consumentenvertrouwen. ‘Dat heeft allemaal invloed op onze zaken. De Houthi’s die aan het schieten waren in Jemen? Onze nieuwe kledingstoomaccessoires arriveerden daardoor tien dagen later, middenin een productlancering.’
In ‘die complexiteit’ ziet hij links en rechts collega’s omvallen. Zo is het Duitse bedrijf in keukenaccessoires Wesco – vergelijkbaar met Brabantia – dit jaar failliet is gegaan. ‘Na 156 jaar! In dat licht doen we het gewoon heel goed, met stabiele prijzen en een stabiel omzetniveau.’
VNO-NCW Zuid
Tijn van Elderen, de vierde generatie aan het roer, groeit samen met zijn oudere broer en zus op in het Brabantse Walik. ‘Een deurp van 300 mensen. Er reed geen eens een bus.’ Al vanaf dat hij het zich kan herinneren, is het familiebedrijf er. ‘Brabantia stroomt door mijn bloed. Het is ons levenswerk.’
Vader Van Elderen is directeur van Brabantia, en lokaal zeer actief als onder meer voorzitter van VNO-NCW Zuid en het regionale ziekenhuis. Moeder werkt als lerares Engels op een middelbare school. ‘Voor die tijd waren we een hartstikke modern gezin. De moeders van mijn vriendjes werkten allemaal thuis.’
Moeder is een slimme, verbale, talige vrouw. Vader is stil, meer introvert. ‘Een filosoof. Hij zat het liefst in een hoekje met een boekje. Als je een vraag stelde, kreeg je nooit een antwoord, maar drie richtingen waarover je kon nadenken. Dat was prima. Ik pakte de mijne er wel uit.’
Van Elderen heeft zo’n zes, zeven jaar met zijn vader samengewerkt. ‘Superspeciaal. Áls ik nu twijfels uit, moet ik ruim de tijd nemen om uit te leggen wat ik bedoel. Anders komt het hard aan op de werkvloer, mensen worden er zenuwachtig van. Bij mijn vader kon ik alles hardop zeggen – hoe om te gaan met ontwikkelingen van buitenaf, of met individuele mensen, die hij natuurlijk ook allemaal kende. Mijn vader was mijn klankkast. Ja, dat mis ik soms wel.’
